Estoy aqui. Oaxaca!

Nou, daar zit ik dan. Met een tijdsverschil van 7 uur, is het hier dus nou 11 uur sochtends. Mijn vlucht is gisteren uitstekend gegaan, vooral met KLM. De veel besproken ´beflapjes´ van Iberia tijdens de vlucht zijn inderdaad heel anders dan de volledig perfect geserveerde maaltijden van KLM. We begonnen met een amuse om even de smaakpupillen te activeren, ´smoked almonds´. Heerlijk! Om even de handen te wassen werden er warme doekjes gegeven. Natuurlijk werd ook in de behoefte van het drinken niet tekort gedaan. Wijn, bier, whiskey, koffie, thee en ga maar verder. Toen kregen we een maaltijd geserveerd met kip, aardappelpurree, appeltaart en koude salade. Ik zag pap al zooo genieten vorig jaar bij Iberia, dat ik moest lachen bij het idee dat pap zich koning te rijk zou voelen bij deze ´grandioze´ maaltijd. Natuurlijk kregen we ijs, chips, nootjes, tucs, twixen en marsen tussendoor. Om 23.30 uur (mijn tijd) kregen we nog een maaltijd, maar dat sloeg ik af, want daar had ik echt geen zin in. Ook vanwege het feit dat ik nog om 5 uur gegeten had. Nouja, naast het eten werden er films gedraaid, muziek geluisterd en getoileteerd. Ik zat naast een echt Mexicaanse vrouw, 30 jaar ongeveer, die haar hele leven even op het plastic plankje voor me gooide. Daarentegen was ze wel heel aardig en boodt ze mij de mogelijkheid aan om altijd langs te komen, want ze woonde bij Palenque in de buurt en ik moest écht bellen als er wat was!Dus, dat was er fijn!

Nou, toen brak het grote moment aan: uitstappen en overstappen. Ik was naar de informatiebalie gegaan en zij verwezen mij door naar de ´immigrationes formularios´. Oftewel, volg de rest en gaan! Ik werd er natuurlijk zenuwachtig van en vroeg achter mij even hoe het precies zat. ´Zou ik u iets mogen vragen?´ Nou, 2 aardige gasten praten wat en leggen het even uit, maar ik stond me in dat half uur te bedenken dat ik 1 van de 2 ergens van kende. Gelukkig vroeg ik niet meteen waar ze vandaan kwamen, want even later kwam ik erachter dat hij opnames maakt voor travelprogramma en dat zn maat de cameraman was, die ook ´het blok´ had opgenomen.

Na de stempel op naar Gate 19 waar Mexicana gesetteld is. Hij checkde me in, gaf me een ticket en zei dat ik bij gate 19b moet wachten. Lekker rustig, maar goed, ik had nog 1,5 uur,. dus het maakte niet uit. Om 20.10 uur werd ik toch vrij zenuwachtig, want er gebeurde helemaal niks. Ik vroeg het nog een keer na en jahoor, ik moest naar gate 10, die 10 minuten lopen was. Fijn, zware tas, en gaan. Maarja, die Mexicanen doen alles op hun gemakkie en om 5 over half 9 ging het vliegtuig dus ook pas open en mochten we naar binnen. Ik sliep al voordat we vlogen en werd wakker door de knal op de grond van het landen. Het was immers ook maar 45 minuten vliegen.

Er stond een snelle spaansspreker op mij te wachten, die geen woord Engels kon en ik kon wel janken toen hij mij na 10x nog niet begreep. Gelukkig was het maar de taxichauf die dom was.

Eenmaal aangekomen in het megagrote-allemaal-aan-elkaar-gebouwde-van-de-uit-ongeveer-20 mensen-bestaande appartementencomplex. Ik werd rondgeleid door 1 van de 5 Amerikanen waar ik gelukkig mee kon communiceren. De hele luidruchtige framilie was naar een 25jarig huwelijksfeest en was er dus niet.Dus ben ik om (voor mij 5 uur) lekker naar bed gegaan, om slecht te slapen.

Vanochtend al om 8 uur wakker, maar het normale tijdstip om te ontbijten is 8 uur dus dat komt mooi uit. Net zoals alle hostels in Zuid-Amerika hadden ze verse jus, fruit, thee en ´pan´! Het fruit was zooooo smerig, dat ik bijna over mn nek ging en dus zolang gewacht heb met van tafel aan gaan dat iedereen weg was, zodat ik het in een papiertje kon verplaatsen naar de prullenbak. Maar goed he, nou, dus!

Nu zit ik te ontspannen in het internetcafe, waar ik zo dadelijk een telefoon ga kopen. De moeder, Marina, heeft me in heel langzaam Spaans uitgelegd waar de school was en zo ben ik hier terecht gekomen.

Tot nu toe is het nog allemaal wennen aan het nieuwe en het ongemakkelijke, maar ik heb het goed voor elkaar. Morgen begint gelukkig school, waar ik ook mensen ga tegenkomen die een beetje in mn straatje passen.

Dit was het voor nu,

Adíos!