La primera classe a mi escuela!

Daar zit ik dan alweer! Na een hele erge baaldag zit ik weer een beetje in mn vel. Gisterenochtend begonnen mijn Spaanse lessen a Solexico. Ik was zondagavond ongeveer uit pure wanhoop om 7 uur naar bed gegaan en werd de volgende ochtend ook weer wakker. We ontbeten met zn 8en, waaronder een echte lerares. Ze kwam uit Duitsland en gaf Engelse les én OUD, ja mam, 54 jaar. Zo´n-op-mn-zenuwen-werkend mens die daar met haar veel te hoog opgehezen broek én tas naast me liep. Gelukkig scheidden onze wegen bij het schoolgebouw.

Ik moest een test afleggen en werd op basis daarvan in een kamertje gezet. Je wist dus niet of je dom, slim of gemiddeld was en dat idee stond me niet aan. Maar naast me kwam een ander Nederlands meisje te zitten, Marieke. Ze komt oorspronkelijk uit Someren en ze had gestudeerd in Maastricht. Dat bracht ons in connexie met een gespreksstof. We krijgen samen les van Adriana, een klein Mexicaans vrouwtje, die wel heel leuk is. Marieke vertelde in vrij vloeiend Spaans dat ze 3 jaar in Madrid had gewoond en dat ze 2 cursussen had gevolgd. BEDANKT! Nou, ik ben Annemiek en ik kan geen Spaans. Maar goed, aangezien ik competitief ben ingesteld wilde ik me bewijzen en kijken of ik het niveau aankon. We begonnen natuurlijk gewoon met de verleden tijd. Eitje zeg ik. Soms vroeg Adriana mij wat en dan zei ik maar si of no, zodat ik me uit die situatie kon redden, maar uiteindelijk was een ander antwoord nodig. Ik kwam niet uit mn woorden, snapte niet wat ze zei en voelde me vrij dom.

Om 12 uur eindigde gelukkig het grammaticale gedeelte en mocht ik om half 1 verder met conversatie les. Daar zat ik volgens mij in het slechtste groepje. Daarin zaten:
- een oma uit San Diego, die pas 1 week Spaans kan. Ze kon niks, sprak alles verkeerd uit en snapte niks. Je moet op je 65ste ook niet meer aan zoiets beginnen. Dus mam, DOEN, nu het nog kan!
- een duits meisje die tenger en verlegen was en de hele tijd naar beneden keek. Ze sprak constant Engels en daar werd ik niet goed van.
- een oostenrijkse jongen die gelukkig wel wat Spaans kon.

Ik werd na een uur ontzettend duizelig, viel bijna flauw en ik kon me niet meer concentreren. Ik had dan ook vanaf half 9 tot 3 uur smiddags niks meer gegeten. Maar ook de warmte, de inspanning en de teleurstelling kosten energie.

Ik was dus zeer verdrietig, omdat het tegenzat, maar dat mag ook. Mam zei al op het begin: de eerste 3 dagen zijn nooit leuk en ik ben erachter: dat waren ze niet!

Nadat ik Dirk gesproken had, was ik erachter dat ik er zelf iets van moest maken en dat heb ik gedaan.

Ik heb wat mensen gevraagd om om 6 uur wat te gaan drinken en dat gaan we dus ook doen. Ook kwam ik na mijn lessen Lieke tegen, die ik tijdens een open dag van Activity International heb leren kennen, en het voelde alsof ik een oude vriendin had teruggevonden. Volgens mij vond zij het ook leuk me te zien en we hebben gewoon wat lekker Nederlands, zonder na te denken, staan praten. We gaan vanavond misschien een film kijken en het is teovallig maar vanaf 26 juli kom ik in hetzelfde huis als waar zij zit met een vriendin en daar ben ik dus op dit moment blij mee!

Ook mn lessen waren veel beter. Ik had me voorbereid zodat ik er niet bij zat als een domme koe en dat werpte een klein beetje zn vruchten af. Ik snapte het beter en joh, waarom niet, gooide ze meteen het voltooid deelwoord er tegenaan.

Bij mn conversatieles gingen we de straat op om met mensen te converseren en moesten we elkaar vragen laten stellen aan mensen. Ik zei tegen die jongen dat ie moest gaan vragen aan een meisje om met haar te spelen. Dat deed hij, maar achter onze rug om stond die oma van dat meisje te zeggen dat wij spaans aan het leren waren. Die snotneus komt even tussen ons in staan en zegt: vraag maar! En toen hebben we dus van alles gevraagd. Veel leuker dan gisteren!

Nu ga ik even lekker chips eten en ontspannen, want last van een jetlag heb je hier zeker.

DAAAAAAAAAAAAAAAAAAG!