Het begin van het einde..

Ik begin nog maar eens het een en ander toe te voegen aan het verhaal van Dirk. Dirk is van de informatie, ik van de details:
- Zo was er in ons hotelletje meteen een rotzooi na 10 minuten, zoals altijd!
- We bijna zijn opgelicht tijdens onze wandeling over een marktje. Ik zou namelijk 600 pesos moeten betalen voor een tas, maar daar trapte deze van Drunenaar niet in. Je wordt hier sowieso hartstikke snel opgelicht, al is het voor een eurootje of 2...het gaat om het principe!
- Dirk hartstikke goed salsa dansen, met zn Europese kontje! Ik moest hem daar alleen wel bijna toe dwingen, maar nadat er teveel mensen op de dansvloer stonden, durfde hij middenin te gaan staan.
- Die verrotte bak naar het paardrijden hartstikke vet was, want het was zo´n heerlijke ouwe Mexicaanse bak, die je overal ziet rijden. Wat in Nederland illegaal is, is hier normaal, tsja..
- Mijn paard inderdaad bijna door zn hoeven zakte, waar ik echt niet om kon lachen. Die paarden waren zo afgetraind dat we al dachten dat ze zwaar mishandeld waren.
- Tijdens het paardrijden was er eindelijk een Mexicaan boos geworden en had zich dus ergens druk omgemaakt!
- De tour op het paard was naast een drukke weg, waar gewoon autos reden. Zoals Dirk al zei, zat ik op een rebels paard en liep ik dus bijna tegen een auto. We hadden wel typische paarden: Dirk een sloom paard, ik een rebels en eigenwijs paard.
- De wekker de volgende ochtend echt niet mijn schuld was, dat hij niet op tijd afging.
- De man van onze auto had niet echt veel zin in die tour en hij wilde dan ook zo snel mogelijk klaar zijn met de tour. Zo reed hij met 80 km per uur door haarspeldbochten in een berg en was hij elke keer zo geirriteerd als er een auto aankwam dat hij op de andere weghelft ging rijden. Fijn!
- De buschauffeur had wel mega goeie muziek: Ice, ice baby, Can´t touch it, More than worse, U2, Britney Spears, Cindy Lauper en last but not least Mambo nr 5! En ja, met 6 andere mensen in de bus zat ik gewoon mee te zingen, heerlijk die muziek.
- De watervallen waren wel echt super mooi, echt geweldig! Ook was het zo gaaf dat we midden in de jungle zaten. Jammer alleen dat ik een spijkerbroek aan had, maar dat was wel beter voor de malariamuggen die daar zaten. Ik heb nou geen malaria.
- Aan het einde van Palenque moesten we, met 40 graden Celsius en een zonnesteek, nog anderhalve km een berg oplopen. Toen had ik het echt even niet meer en zoals mams altijd zegt: had ik echt ff behoefte aan een ´colashotje´.

Nu ga ik verder na het schrijven van Dirk zijn bericht. Na het internetcafe zijn we richting het dorp gelopen en hebben we Dirk zijn vlucht bevestigd. Dat was alleen nog wel een probleem, want ze zeiden dat Dirk zijn vlucht van Mexico City naar Oaxaca op de heenweg niet genomen had. Daardoor zouden alle vluchten gecanceld zijn en zou het helemaal fout gaan. Dirk had gelukkig zijn boardingpass nog van die vlucht en daardoor werd KLM opgebeld en was alles weer goed, gelukkig.
´S middags hebben we een biertje, colaatje en een chipje gepakt en zijn we een potje gaan kaarten in ons hostel. Lekker ontspannend! Die middag hadden we al ons lievelingsrestaurantje ontdekt waar ze heerlijk eten hadden. Het was dan wel net iets duurder, maar super lekker. Er was die avond ook een musical die gespeeld werd. Toen we om 10 voor 8 klaar waren met eten zijn we daar maar eens langsgelopen. Ik zei dat we alleen 200 pesos hadden ipv 300 en we mochten doorlopen. Het was immers het proberen waard en wie wilt er nou niet naar een Mayamusical voor 6 euro? Daarom!
De volgende ochtend zouden we weer met een tour meegaan. Dit keer naar Canon del Sumidero. We werden weer, hieperdepiep, met dezelfde bus en dezelfde buschauffeur opgehaald bij het hotel. We werden naar een bootje gebracht en we werden de Canon in gevaren. Het was echt ontzettend mooi. Super groen, wat watervallen, mooi weer en een mooie omgeving. Op de terugweg voer de boot wat langzamer naar een kant toe: jaja, een krokodil. Levensecht, gewoon 10 meter naast ons. Nadat ik van de schrik bekomen was, zagen we er nog een, die na 10 seconden het water inkroop richting de boot. Ik zat te springen, Dirk vond het vet!
Toen we na die tour om half 3 terug waren, en de bedoeling half 6 was, heb ik maar eens een discussie gevoerd in het Spaans. Ik ga immers niet meer betalen dan nodig en ze hadden ons andere bezienswaardigheden beloofd. De recepionist was te dom om te handelen en daarom heb ik het de volgende ochtend bij de bazin geprobeerd. Ze hield het af en uiteindelijk konden we er niks meer aan veranderen.
Omdat we onze kontjes toch nog een keer wilden laten bewegen, zijn we teruggegaan naar de salsabar. Dit keer was Dirk degene die mij vroeg om te gaan dansen. Het was een geslaagde avond met een drankje en een dansje.

De volgende ochtend was het alweer zover om onze spullen op te gaan ruimen. Wat een gedoe de hele tijd, want elke keer kopen we weer wat en past het weer niet. Ook moesten we rekening houden met wat we die dag gingen doen. We hadden de planning om te gaan zwemmen, maar het weer zat niet mee en we hebben ons dus moeten vermaken deze dag. Het pleintje, het marktje en het restaurantje hadden we nou ook al gezien en daarom zijn we richting een groot winkelcentrum gegaan. Daar zijn we lekker naar de bioscoop gegaan. Wel moesten we 2 uur wachten en zijn we dus naar de Mac gegaan, wat inkopen gedaan enzovoorts. Die dagen zijn altijd lastig in te delen. Je moet namelijk om 12 uur het hotel uit en we hebben savonds om kwart voor 11 de bus. Je kan dus nergens heen en je hebt geen thuishaven. Maar goed, de film was zeer geslaagd en het was daarna tijd om terug te gaan naar Oaxaca. De busreis viel gelukkig mee, want hij duurde maar 11 uur ipv 14 uur. Het was wel weer super grappig, want om 3 uur snachts gingen we even stoppen in de middle of nowhere. Daar stond een restaurantje met 3 werknemers, waar een heel buffet klaar stond. De Mexicanen konden daar van smullen, ik kon er alleen maar om lachen.

Vanochtend zijn we meteen naar Marina terug te gaan. Daar hebben we even ontbeten, gedoucht en toen zijn we richting de Zocalo gelopen. Daar hadden we afgesproken met Lieke, die al met een big smile aan kwam lopen. Het was weer super leuk om elkaar te zien en ff bij te kletsen. We hebben gedurende de reis wel elke dag contact gehad, maar dat is toch anders. We zijn weer een rondje gaan lopen, de laatste dingetjes gekocht, marktje overgelopen, internetcafeetje bezocht. Dadelijk gaan we uiteten met Lieke en haar vrienden. Vantevoren willen Lieke en ik nog een keer naar de jongens gaan om echt afscheid te nemen. Morgen is het namelijk alweer zover. De 7 weken zijn echt tot een einde gekomen. Ik kan niet zeggen dat ik geen zin heb om naar huis te gaan, want ik heb er op dit moment echt super zin in! Ik heb hier een supertijd gehad, zeker te weten. Ik heb hier veel geleerd, ontdekt, gezien, meegemaakt, gehuild, gelachen en genoten, maar 7 weken is toch lang voor deze Hollander. Mijn reis met Dirk was super vet, we hebben het met zn tweeen makkelijk doorstaan. Het opzetten van een tentje is misschien nog wel moeilijker. Ik moet wel zeggen dat ik blij ben met mijn coordinatie, want als we op die van Dirk moesten vertrouwen, zaten we nu op een trein richting Panama.

Hasta en Holanda! Zaterdag half 2 zetten we weer voet op Nederlandse bodem en dan begint het normale leventje weer! Dirk wilde nog wat langer blijven, maar hij snapt dat het voor mij lang genoeg geduurd heeft!

Tot zaterdag!!