In mn uppie!

Zondag was het Marieke haar laatste dag en nadat ik alle figuurtjes voor de fotolijstjes had geknipt, hebben we samen gezellig de restje opgegeten. Daarna zijn we samen wat gaan drinken op de Zocalo! Dat was de laatste persoon om afscheid van te nemen, want na Marieke zou ik helemaal ´alleen´ zijn. Toen ik met Marieke zat te praten, hebben we toch maar eens research gedaan naar de mensen in Someren. Alle vrienden van Dirk opgenoemd en toen kwamen we er eindelijk achter waar de combinatie lag met Someren, Dirk en Marieke.

Savonds ben ik lekker naar mn bedje gegaan, maar door de spanning kon ik niet goed slapen en heb ik heel de nacht liggen draaien.

De volgende ochtend weer vroeg op om naar de meisjes te gaan om daar te gaan knutselen. Ze waren er super blij mee en ik heb weer de hele dag publiek gehad. Ik kwam daar aan en toen was er NIEMAND als begeleiding. Ik wist dat Kuka in de buurt woonde en ik zou echt niet gaan beginnen, zonder dat zij even orde op zaken had gesteld, want anders was het net zoals de eerste dag een CHAOS geworden! Toen ze er eenmaal was, heeft ze de kinderen even duidelijk gemaakt hoe en wat en dat werkte prima. Met telkens 5 kinderen ging ik die fotolijstjes maken. Ze begonnen meteen de fotos te tellen die ik voor ze had, want voor sommige kinderen had ik meer fotos. Maar goed, dat was niet anders. Ze zaten te plakken, knippen, giechelen, fluisteren, geconcentreerd te schrijven en plezier te hebben. De snotkinderen veranderde in lieve kinderen die me constant met een verlegen glimlachje aan zaten te kijken. Zelfs het grootste ***kind was ontzettend lief. Ik kon ze iig goed in de gaten houden en aandacht geven en dat vinden ze fijn. Zoals ik al gezegd heb, kunnen die meisjes vanwege gebrek aan orde en structuur niks heel laten en daarom werden de fotos meteen afgepakt door Kuka. Er waren er namelijk al een paar verscheurd. Ik was wel helemaal moe daarna, omdat het me veel moeite en energie kost om Spaans te spreken, die kinderen aandacht te geven en daarnaast had ik nog niks geluncht.

Na de meisjes ben ik maar even langs de jongens gelopen, maar die zaten nog op school. Alleen de oudste, die zou moeten werken voor zijn plaats in het weeshuis, lag zoals altijd te hangen en te vervelen. Hij doet gewoon hele dag niks en ligt alleen maar op een betonnen speelplaats. Ik probeerde met hem te praten, maar omdat hij zo tweezijdig is, zat hij me alleen maar af te zeiken. Daar had ik na de meisjes echt even geen zin in en toen ben ik weggaan. Ik weet dat hij er niks aan kan doen, maar ik wil niet zo behandeld worden na zoveel moeite, in ieder geval niet die maandag.

Omdat ik nog wat nieuwe kleren nodig had, ben ik even de stad ingegaan om wat shirtjes te zoeken. Ik had al vaker gegekeken, maar ik kon niks vinden. Nu kwam ik thuis met 3 shirtjes en een jurkje! Alle verwassen shirtjes heb ik meteen de prullenbak ingegooid, zodat dat ook weer klaar is. Na het winkelen ben ik toch nog maar even terug gelopen naar de jongens. We hebben wat gestoeid, handstand gedaan, vliegtuigje en gelachen. Ik kwam binnen en er waren 3 nieuwe vrijwilligers. Ik stelde me even voor, maar echt alle jongens vlogen naar mij! Allemaal op mij, aan mij, aantikken enzovoorts. Ik had om eerlijk te zijn even een gevoel van ´nananananaaaaa´, al weet ik dat dat niet mag. We waren dus bezig met van alles en nog wat, totdat de directrice binnenkwam. Ze keek me echt aan met de meest woeste blik en alle kinderen stonden meteen netjes, deden niks meer, liepen rustig naar het lokaal. Ik vond het verschrikkelijk om te zien. Ik ging de kinderen daarom achter haar rug om extra plagen en dat vonden ze geweldig. Ik vertelde nog dat ik ze morgen om 9 uur zou zien, maar ik werd meteen gesssst, omdat zij dat dus niet mag weten, omdat dat van haar niet mag! Heerlijk! Weer iets ´illegaals´ wat ze met mij meemaken.

Thuis heb ik er even een muziekje bij gepakt, eten gekookt, gerelaxed enzo. Daarna moest ik nog wat boodschappen doen. Eenmaal bij de kassa gaf ik 530 pesos voor een bedrag van 230 pesos. Ik kreeg vervolgens niks terug en toen zei ik er dus iets van. Zij sprak me tegen en ik dacht ´dit gaat mij 20 euro kosten en daar ga ik dus niet aan beginnen´. Een man vertaalde mijn slechte spaans in een vloeiende verhaal en de bazin werd erbij gehaald. Zij heeft HEEL DE KASSA geteld, alle bonnetjes en blablabla. Ik kon niet meekijken, dus er klopt nog steeds geen hout van, maar ik kreeg mn geld niet terug. Ik wist gewoon zeker dat ik 530 pesos gaf, omdat ik alleen maar briefjes van 500 pesos in mn portemonnee had. Goed, Annemiek chagerijnig en gaan...

Dinsdagochtend heb ik 12 tortas zitten smeren, omdat de heren zo graag tortas wilden. Toen ik daar eenmaal aankwam, was Lulu boos op Eleuterio, de oudste. Ik wist niet wat ze zei, maar ik hoorde dat ze boos was. Vervolgens werd ik bij Lulu geroepen en ze vertelde mij dat de directrice geeist heeft dat Eleuterio bij haar komt wonen. Hij is een keer gaan werken, maar daarna ´vond hij het niet meer leuk´. Zoals ik al zei, hij doet hele dagen niks en daar worden ze helemaal gek van. Maar bij die directrice krijgt het ook niet beter en hij weigert om bij haar te gaan wonen. Ik zag bij Lulu tranen in haar ogen, omdat ze hem moet wegsturen, terwijl ze dat helemaal niet wilt. Nu is er nog steeds geen oplossing. Hij weigert, zij eist. Lulu zou eigenlijk meegaan zwemmen, maar ze vertelde dus dat ze bij Eleuterio moest blijven, maar dat ik wel alleen mocht gaan. De jongens voorop richting het Centraal. Daar hebben we de bus gepakt en na 20 minuten kwamen we het zwembad. Het was super groot, glijbanen, palmbomen, 5 zwembaden en hartstikke leuk. De kinderen hadden dikke lol en ik vond het vooral leuk om te zien dat Santiago en Marcello zo´n lol hadden. Ze wilden constant op de foto en riepen mij de hele tijd dat ik moest kijken. Bijna het hele zwembad was voor ons alleen, dus we hadden dikke lol!

Om een uurtje of 4 zijn we weer naar huis gegaan. Iedereen lag te slapen in de bus, ze waren er helemaal moe van. YEEEES, ik heb ze moe gekregen, want dat is een hele opgave! Eenmaal in het huis was Eleuterio er gelukkig nog, maar ik kon er niet naar vragen aan Lulu omdat de jongens erbij zaten. Ik vroeg aan Lulu of ik en de jongens die avond wat mochten gaan drinken op de Zocalo. Die kinderen komen namelijk nooit buiten in de avond. Dus tussen het zwemmen en wat drinken door ben ik even naar huis gegaan en heb wat gegeten. Na een lekker douchje stond ik alweer bij de jongens voor de deur. We hebben lekker op het terras gezeten en het was helemaal spannend voor ze. Het bestellen van een drankje ging al vrij moeizaam omdat ze niet wisten wat ze moesten zeggen. Ze hebben er in ieder geval iets van geleerd!

Daarna heb ik ze nog op een ijsje getrakteerd en daarna lagen ze veel te laat op bed (volgens de normale standaard)

Vanochtend was ik al vroeg wakker. De afwas gedaan, de vloer geveegd en geboend en lekker rustig aan gedaan.
Nu zit ik alweer mn verhaaltje te typen, om zometeen nog wat fotos te gaan printen, want ik ga met de jongens ook een fotolijstje maken. Vanavond gaan we met Lulu naar de Zocalo. Daar trakteer ik ze op een etentje in een restaurantje, een soort afscheidsdinertje. Daarna is mn geld op en dan is het ook gedaan met de jongens. Morgen komt Dirk namelijk en ik ben er helemaal klaar voor! Van mij hoeft het geen dag meer te duren. Om 10 uur savonds de taxi richting Aeropuerto!:D

Heerlijk, Mexico!